مدل‌یابی روابط بین اهداف پیشرفت و تعلل ورزی تحصیلی با عملکرد ریاضی دانش‌آموزان اول دبیرستان

هدف از این پژوهش، مدل‌یابی روابط بین اهداف پیشرفت و تعلل‌ورزی تحصیلی با عملکرد ریاضی دانش‌آموزان دختر اول دبیرستان (دوره دوم) یزد بود. بدین منظور ۳۰۰ دانش‌آموز به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای انتخاب شدند و به منظور گردآوری اطلاعات، از پرسش‌نامه‌های جهت‌گیری هدف و پرسش‌نامه اهمال‌کاری تحصیلی و نمره ریاضی پایان نیمسال دوم تحصیلی که به صورت هماهنگ کشوری برگزار شد، استفاده گردید. مدل ارزیابی شده از شاخص‌های برازندگی خوبی برخوردار بود. نتایج مدل معادلات ساختاری نشان داد که متغیر هدف تسلط- گرایشی تأثیر منفی و معناداری بر تعلل‌ورزی تحصیلی (40/0-=B) داشت؛ ولی تأثیر معناداری بر عملکرد ریاضی نداشت. متغیر هدف تسلط- اجتنابی تأثیر مثبت و معناداری بر تعلل‌ورزی تحصیلی (34/0=B) و تأثیر منفی و معناداری بر عملکرد ریاضی (14/0-=B) داشت. متغیر هدف عملکرد- گرایشی نیز تأثیر منفی و معناداری بر تعلل‌ورزی تحصیلی (18/0-=B) و تأثیر مثبت و معناداری بر عملکرد ریاضی (22/0=B) داشت. متغیر هدف عملکرد- اجتنابی تأثیر معناداری بر تعلل‌ورزی تحصیلی و عملکرد ریاضی نداشت. با توجه به نتایج به دست آمده، از طریق تغییر در جهت‌گیری هدف، می‌توان اقدام به کاهش تعلل‌ورزی یا اصلاح آن نمود و عملکرد ریاضی را ارتقاء داد.